Μια ομάδα ερευνητών ανακαλύπτει μια αρχαία πυραμίδα κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής, η οποία, όμως, χρησιμεύει ως τόπος μάχης κάθε 100 χρόνια ανάμεσα στους εξωγήινους Κυνηγούς και τα τερατώδη Άλιεν, που χρειάζονται ανθρώπινο σώμα για να εκκολαφθούν.
Με την λογική του Freddy vs. Jason (δηλαδή καμία) τα δύο πιο αγαπητά εξωγήινα τέρατα του σινεμά αποφασίζουν να παίξουν ξύλο στους πάγους της Ανταρκτικής προς τέρψη του καλτ κοινού. Ο Paul Anderson, ένας από τους πιο ανέμπνευστους σκηνοθέτες που συνεχίζει εξαργυρώνει επιταγές από στούντιο, ειδικευμένος σε θορυβώδεις ταινίες με κακές ερμηνείες και σημαντική συμβολή εφέ μας τρατάρει αυτό που περιμέναμε: Μια θορυβώδη ταινία, με κακές ερμηνείες και σημαντική συμβολή εφέ.
Είδος Ταινίας: Δράση, Περιπέτεια, Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Πολ. Γ. Σ. Άντερσον
Ηθοποιοί: Σανάα Λέιθαν, Ραούλ Μπόβα, Λανς Χένρικσεν
TRAILER:
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
[LINK]
Κριτική
Αν έχετε σκοπό να δείτε την ταινία και δε θέλετε να μάθετε το τέλος της, σταματήστε να διαβάζετε εδώ. Δείτε την πρώτα και μετά διαβάστε και τις δικές μου εντυπώσεις, αφήνοντας και κανένα σχόλιο (αν θέλετε).
Αν θέλετε να γλυτώσετε ένα δίωρο από τη ζωή σας, κάνοντας κάτι καλύτερο (ό,τι και να κάνετε καλύτερο θα είναι), μπορείτε να αποφύγετε αυτήν την ταινία, επενδύοντας λιγότερο από 5 λεπτά στην ανάγνωση των παρακάτω...
Εν ολίγοις, ο μόνος λόγος που βρίσκω για να δει κάποιος αυτήν την ταινία είναι τα οπτικά εφέ, που δεν είναι δα και πολύ εντυπωσιακά ή πρωτοποριακά. Σοβαρή υπόθεση ή ερμηνείες δεν έχει και θα βαρεθείτε περιμένοντας να τελειώσει παρακολουθώντας ανούσιες μάχες.
Η ταινία λοιπόν βασίζεται σε δύο ήδη γνωστούς χαρακτήρες. Του alien, που γνωρίζουμε ήδη από την ομώνυμη σειρά ταινιών με τη Σιγκούρνι να το αντιμετωπίζει αρχικά και να το γεννάει στη συνέχεια, και του predator, που γνωρίζουμε επίσης από την κλασσική πια μονομαχία με το "governator" Άρνολντ, από τον οποίο πήρε ένα μάθημα (αφού όμως πρώτα του ξεπάστρεψε την ομάδα και τον θύμωσε).
Παίζουν και κάποιοι άνθρωποι, κυρίως στο πρώτο μισό, καθώς ένας ένας (πλην μιας) γίνονται παιχνιδάκια στα χέρια των δύο βασικών μονομάχων και τελειώνουν το ρόλο τους ένδοξα.
Για να υπάρχει δε μεγαλύτερη αγωνία (και διάρκεια ταινίας), τόσο το alien, όσο και ο predator, κυκλοφορούν σε αρκετά αντίτυπα και αλληλοσκοτώνονται (έχοντας και τους ενοχλητικούς ανθρώπους στα πόδια τους), με το alien από τη μία μεριά να εκτοξεύει πράσινα υγρά και όξινα σάλια, ενώ από την άλλη ο predator, πιο ανθρωπόμορφος, χρησιμοποιεί διάφορα εργαλεία-όπλα και συμμαχεί στο τέλος με τη μοναδική επιζήσασα (από τους ανθρώπους).
Επίλογος: το κακό alien (το ένα που έμεινε ζωντανό μετά την εντυπωσιακή έκρηξη) πνίγεται στα βάθη της πολικής θάλασσας (χωρίς όμως να σιγουρευόμαστε ότι ψόφησε), ο άσχημος predator πεθαίνει ηρωικά και τον παίρνουν οι άλλοι predators στο διαστημόπλοιό τους (που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά) και φεύγουν (;) αφήνοντας μόνη την καλή επιζήσασα, ακριβώς δίπλα εκεί που είχε παρκάρει το όχημά της η επιστημονική (που λέει ο λόγος) αποστολή.
Α ναι, μέσα στο διαστημόπλοιο, όταν μένει μόνο του το πτώμα του predator, σκάει μύτη από τα σωθικά του ένα γλοιώδες πράσινο alien... hint, hint, έρχεται και sequel!
Όπως καταλαβαίνετε, την ταινία δε θέλω να την ξαναδώ (ούτε και τη συνέχειά της) και χάρηκα πολύ που τη βαθμολόγησα με άσσο στο imdb.
Related Posts
