Eκει Που Νόμιζες Ότι Είναι Ασφαλές Να Είσαι Νεκρός... Ένα βαρέλι με χημικά αέρια πέφτει κατά λάθος απο το στρατιωτικό φορτηγό που το μεταφέρει και καταλήγει στα χέρια των «σκληρών» μιας γειτονιάς. Για κακή τους τύχη, η περιέργεια που θα τους ωθήσει να το ανοίξουν θα απελευθερώσει τα αέρια αυτά στην ατμόσφαιρα και θα ξυπνήσει τους «ενοίκους» του τοπικού νεκροταφείου με αναξέλεγκτες συνέπειες. Στη δεύτερη συνέχεια της ταινίας του σκηνοθέτη/σεναριογράφου Κέν Γουίντερχορν (Ο Στραγγαλιστής του Μαϊάμι Ξαναχτυπά, Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες) τα μυαλοφάγα ζόμπι επανέρχονται δριμύτερα, με ακόμη περισσότερα χαρίσματα, στύλ αλλά και χιούμορ.
TRAILER:
Η ... όμορφη σκηνή, όπου το ζόμπι ενώ τρώει το μυαλό ενός εκ της παρέας, αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια του η υπόλοιπη παρέα και εκείνο αναφωνεί όλο χαρά : "More Brains":
>>>ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
[
LINK]
KΡΙΤΙΚΗ - ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Προσωπικά θεωρώ το RETURN OF THE LIVING DEAD μια μαγική στιγμή έμπνευσης για τους συντελεστές του, γεμάτο με στοιχεία που πολλοί σκηνοθέτες τρόμου θα σκότωναν για να έχουν στις ταινίες τους έστω και κάποια. Το μαύρο χιούμορ σπάει κυριολεκτικά κόκκαλα, και θυμάμαι ακόμα το σινεμά στα μέσα τις δεκαετίας του 80 να σείεται από δυνατά γέλια του κοινού που απολάμβανε κάτι μοναδικό για την εποχή. Πέρα από το χιούμορ, έχουμε πολλές και καλές σκηνές gore με συγκρατημένα μεν, αλλά ιδιαίτερα επιτυχημένα ειδικά εφέ, έχουμε αγωνία τοποθετημένη στρατηγικά στην διάρκεια της ταινίας, όπως και στιγμές μεγάλης έντασης, ακόμα και πραγματικής συγκίνησης για τους διάφορους χαρακτήρες.
Σαν μπόνους, υπάρχουν και κάμποσες σκηνές ανθολογίας που καθιστούν την προβολή του RETURN OF THE LIVING DEAD αναγκαία για όλες και όλους που τυχόν δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα. Ποιος, αλήθεια, μπορεί να ξεχάσει την σταδιακή μεταμόρφωση των James Karen και Thom Mathews σε ζόμπι, κομπλέ με τρομερές ερμηνείες και από τους δύο και φανταστικά εφέ μακιγιάζ; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη σούπερ ατάκα «Πρόσεχε τα λόγια σου αν σου αρέσει αυτή η δουλειά» που λέει ο James Karen στον Thom Mathews την ώρα που γύρω τους αρχίζει να επικρατεί το χάος; Τη σκηνή με τα πανκιά στο νεκροταφείο συμπεριλαμβανομένου και του θρυλικού στριπτήζ της Linnea Quigley; Η λίστα είναι σχεδόν ατελείωτη και συγκρίνεται μόνο με τις αντίστοιχες των RE-ANIMATOR, BRAINDEAD και συναφών cult classics. Όσο για το soundtrack, είναι ποιοτικό και τίμιο punk-garage rock ‘n’ roll όπως δεν είχε ξανακουστεί τη δεκαετία του 80.
Δεν θέλω να μακρηγορώ τον σχολιασμό μιας ακόμα ταινίας που ουσιαστικά έπλασε τη σκηνή του τρόμου των δεκαετιών του 80 και 90 γιατί νιώθω και λίγο αμήχανα με τη συνεχή διθυραμβολογία. Όμως το σίγουρο είναι ότι η δουλειά του Dan O'Bannon την αξίζει και με το παραπάνω, όπως άξιζαν σίγουρα να γίνουν τα αναπόφευκτα sequels που ακολούθησαν.
Το σίγουρο είναι ότι το RETURN OF THE LIVING DEAD έθεσε νέα στάνταρντς στην κωμωδία τρόμου τα οποία ακολουθήθηκαν πιστά από άλλους δημιουργούς της εποχής, πόσο μάλλον στο υποείδος των zombie movies που είχαν ψιλοαναστηθεί μετά το RE-ANIMATOR. Είναι μια 100% επιτυχημένη ταινία σε όλα τα μέτωπα και από εκείνες τις περιπτώσεις που μας κάνουν υπερήφανους που γίναμε fans ενός είδους που κατακρίνεται από την πλειοψηφία των συμβατικών φίλων του σινεμά, αλλά που μόλις το δουν θα καταλάβουν έστω και για λίγο αυτό που νιώθουμε κι εμείς χρόνια τώρα.
Related Posts
