Το 1991 η Αμερική κυβερνάται από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που έχει μετατρέψει τους πιθήκους σε σκλάβους.
Ο Μάιλο μετονομάζεται σε Σίζαρ και ξεκινά την εξέγερση ενάντια στους ανθρώπους Ο Κορνήλιος και ο γιος του Ζίρα, Καίσαρας, οδηγεί τους πιθήκους σε επανάσταση στο πλαίσιο του έπους των πιθήκων. Οι σκύλοι και οι γάτες έχουν εξαλειφθεί από την πανούκλα και τώρα οι πίθηκοι είναι οικιακά ζώα συντροφιάς που αντιμετωπίζονται σαν σκλάβοι. Ο Καίσαρας όμως έχει τη νοημοσύνη για να καταπολεμήσει αυτήν την καταπίεση...
TRAILER:
KPITIKH
Κάπως έτσι φτάνουμε στο τέταρτο φιλμ της σειράς. Το Conquest of the Planet of the Apes, όπως και το Beneath the Planet of the Apes, γράφτηκε για να είναι το τελευταίο της σειράς και επρόκειτο δώσει τη σκυτάλη στο τηλεοπτικό σήριαλ. Οι εισπράξεις όμως, πήγαν καλά για άλλη μια φορά και αυτό οδήγησε στην δημιουργία ενός ακόμη φιλμ, του Battle for the Planet of the Apes που θα δούμε αργότερα.
Το »Conquest» λαμβάνει χώρα ανάμεσα στο »Escape» και το αρχικό »Planet of the Apes» και είναι γραμμένο ως το επικό φινάλε και ταυτόχρονα η αρχή της ιστορίας. Παρά τις φιλόδοξες προσπάθειες των συντελεστών όμως, το έργο στέφθηκε με αποτυχία, αποτελώντας κατ’ εμέ, το χειρότερο επεισόδιο της σειράς.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του φιλμ έγκειται στο σενάριό του. Έχουμε μια αρκετά έξυπνη και ενδιαφέρουσα ιδέα (με λίγα λόγια, η εξέγερση των πιθήκων), η οποία όμως μεταφέρθηκε στο πανί με τη χειρότερη δυνατή εκτέλεση. Το αποτέλεσμα είναι μια βαρετή ταινία δράσης, γεμάτη λάθη, ανακρίβειες και τρύπες. Μπορεί όλες οι ταινίες της σειράς να είχαν κάπως σχηματικά σενάρια, αλλά σε αυτή την περίπτωση οι σεναριακές τρύπες είναι τόσο κραυγαλέες, που δύσκολα μπορείς να τις αγνοήσεις για να συγκεντρωθείς στο (ομολογουμένως όμορφο) βαθύτερο νόημα της ιστορίας. Όλα, από τα εκπαιδευμένα πιθίκια-σκλαβους μέχρι τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ενάντια στους ανθρώπους είναι κακογραμμένα και γελοία, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το σοβαρό και σκοτεινό ύφος που προσπαθεί να κρατήσει η ταινία.
Ο σκηνοθέτης αλλάζει και πάλι και ο Don Taylor παραδίδει την καρέκλα στον J.Lee Thompson, ο οποίος θα παραμείνει εκεί και για το επόμενο φιλμ. Ο Roddy McDowall αλλάζει χαρακτήρα αλλά παραμένει στο καστ, ενώ η ταινία είναι κάπως πιο βίαιη από τα υπόλοιπα φιλμ της σειράς. Μετά από μια τρομερή μάχη επιβολής ανάμεσα σε πιθήκους και ανθρώπους, το έργο τελειώνει απότομα και μακάβρια, με όλες τις ισορροπίες να έχουν ανατραπεί.
Το μοναδικό ίσως, φροντισμένο στοιχείο της ταινίας, είναι ο πρωταγωνιστής. Ο Σίζαρ, ο μικρός πίθηκος που θα φέρει την επανάσταση, είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ήρωες όλης της σειράς και το »Conquest» βασίζει όλη του την διάρκεια πάνω στην εξέλιξη του χαρακτήρα του.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της σειράς είναι πως, ανάλογα σε ποιο είδος ανήκει ο πρωταγωνιστής, αλλάζουν και ο »κακοί» της υπόθεσης. Στις δυο πρώτες ταινίες, οι κακοί ήταν οι Πίθηκοι, ενώ στις άλλες δύο, οι άνθρωποι. Αυτό είναι και το ηθικό δίδαγμα όλης της σειράς εξ’ άλλου: Ο καθένας προσπαθεί να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, χωρίς να νοιάζεται για το αν οι πράξεις του κάνουν κάποιον άλλο να υποφέρει. Ο ρατσισμός, η σκλαβιά, ο σκοταδισμός, ο μιλιταρισμός είναι θέματα που η σειρά θίγει επανειλημμένα. Και μπορεί πολλά από τα έργα του έπους να είχαν μικρή καλλιτεχνική αξία, μπορεί η αρχική ιδέα να έχει τραβηχτεί από τα μαλλιά, αλλά σε κανένα φιλμ δεν εγκαταλείφθηκε ο αρχικός σκοπός: Το καυστικό κοινωνικό σχόλιο για την ανθρώπινη φύση.
