Η ταινία διαδραματίζεται στο σύγχρονο Σαν Φρανσίσκο και παρουσιάζει μια σύνθεση επιστημονικής φαντασίας και επιστημονικών γεγονότων με μηνύματα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Τα πειράματα του ανθρώπου στην επιστήμη της γενετικής και στη θεραπεία της νόσου του Αλτσχάιμερ οδηγούν στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των πιθήκων, που ξεκινούν έναν πόλεμο με στόχο την κυριαρχία τους στον πλανήτη.
Η έβδομη ταινία της άφθαρτης κινηματογραφικής σειράς δεν έχει πρωταρχικό σκοπό να ταΐσει με τη σέσουλα υπερθέαμα το νεανικό κοινό, αλλά να πατήσει πάνω σε μια στιβαρή ιστορία που ξεπερνά την πραγματικότητα, χωρίς ταυτόχρονα να την ακυρώνει. Διαθέτοντας τη σκοτεινή ωριμότητα του νιόφερτου στο Χόλιγουντ Βρετανού σκηνοθέτη Ρούπερτ Γουάιατ και τη μασκαρεμένη από οπτικά εφέ ερμηνεία αξιώσεων του Άντι Σέρκις, ο καινούργιος "Πλανήτης των Πιθήκων" αποδεικνύεται ιδιαίτερα φιλόξενος για τους λάτρεις των καλοκαιρινών blockbusters.
TRAILER:
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ
Limk-1
Link-2
ΚΡΙΤΙΚΗ
Και επιτέλους, μετά από μια πορεία σχεδόν 45 χρόνων, φτάνουμε αισίως στο
σήμερα. Την Πέμπτη 4 Αυγούστου, ντεμπουτάρει στις κινηματογραφικές
αίθουσες το ολόφρεσκο »Rise of the Planet of the Apes». Πρόκειται για
remake του »Conquest of the Planet of the Apes» του 1973 και δείχνει
ικανό, όχι μόνο να γράψει ιστορία, αλλά και να καταξιωθεί ως ένα από τα
καλύτερα remake ταινιών όλων των εποχών.
Ο εξαιρετικά ταλαντούχος σκηνοθέτης Rupert Wyatt δεν έκανε το ίδιο λάθος
με τον Tim Burton. Δεν επέλεξε να ξαναδιηγηθεί την ιστορία που τόσο
όμορφα μετέφερε στο πανί ο Franklin Shaffner με το πρώτο »Planet of the
Apes». Αντίθετα, ο νεαρός Wyatt αποφάσισε να γυρίσει το remake του
χειρότερου ίσως επεισοδίου της αρχικής σειράς: του ανεκδιήγητου
»Conquest of the Planet of the Apes».
Και τα κατάφερε εξαιρετικά! Αντιλαμβανόμενος την δυναμική της ιδέας μιας
πιθικίσιας επανάστασης, αλλά εμφανώς δυσαρεστημένος από το »Conquest», ο
Rupert Wyatt έχτισε ξανά την ιστορία της εξέγερσης, όπως θα έπρεπε να
είναι. Σεβόμενος το σενάριο του αυθεντικού φιλμ, αλλά κάνοντας και
αρκετές τολμηρές διορθώσεις για να κλείσει τις σεναρακές τρύπες, ο
σκηνοθέτης χτίζει ένα έργο που τα έχει όλα: Υψηλό πνευματικό επίπεδο,
έντονο ηθικό δίδαγμα, εξαιρετικά γραφικά, άψογο ρυθμό και καλοστημένη
δράση. Ένας πανέξυπνος συνδυασμός θρίλερ, δράματος και περιπέτειας, το
φιλμ μπορεί να αγγίξει όλα τα κοινά. Γιατί μπορεί να είναι σκεπτόμενο
και ποιοτικό, αλλά το »Rise» δεν παύει να είναι και ένα άκρως
εντυπωσιακό Blockbuster που πορώνει και ενθουσιάζει το θεατή,
πετυχαίνοντας την χρυσή τομή ανάμεσα στην ποιότητα και τον εντυπωσιασμό.
Το σενάριο είναι καλογραμμένο και αψεγάδιαστο. Η ιστορία είναι εξ’
ολοκλήρου βασισμένη στο »Conquest» (μερικές σκηνές είναι αυτούσια
παρμένες από εκεί), αλλά στο »Rise» δεν πρόκειται να βρείτε ούτε μία
σεναριακή ανακρίβεια. Όλα τα λάθη διορθώθηκαν μαεστρικά, η ιστορία
μεταφέρθηκε σε ένα πολύ πιο ρεαλιστικό περιβάλλον και η μια εξαιρετική
σκηνή διαδέχεται την άλλη. Με αποκορύφωμα το ανατριχιαστικό »NO», αλλά
και με δεκάδες backround stories που τρέχουν ταυτόχρονα, το φιλμ υφαίνει
αργά και σταθερά ένα απίθανο πλέγμα πληροφοριών και γεγονότων και
οδηγεί τελικά, πλήρως ομαλά και άκρως εντυπωσιακά στο αποστομωτικό
φινάλε.
Οι χαρακτήρες εδώ είναι επίσης εξαιρετικοί, όπως και το κάστ, που μεταξύ
άλλων περιέχει τον (για άλλη μια φορά πολύ καλό) Τζέιμς Φράνκο αλλά και
τον νεαρό Τομ Φέλτον που μόλις βγήκε από το… Χόγκγουαρτς. Τα φώτα,
ωστόσο, πέφτουν πάνω στον Σίζαρ, τον (ηλεκτρονικό φυσικά) χιμπατζή που
πρωταγωνιστεί και που έχει τη δυνατότητα να γίνει ένας από τους
διαχρονικά αξέχαστους »κακούς» του κινηματογράφου.
Το φιλμ είναι ανεξάρτητη οντότητα και δεν ανήκει στην κλασσική σειρά
ταινιών, ούτε είναι συνέχεια του Μπαρτονικού remake. Οι αναφορές,
ωστόσο, στον πιθικίσιο μύθο είναι αμέτρητες, η πόρτα για sequel
ορθάνοιχτη, ενώ με μερικά έξυπνα σεναριακά κόλπα, ο σκηνοθέτης κατάφερε
να συνδέσει το »Rise» με το αρχικό Planet of the Apes του 1968. Ως
αποτέλεσμα, τα δύο αυτά φιλμ είναι αλληλένδετα και αποτελούν μια
εξαιρετική διλογία επιστημονικής φαντασίας που συστήνω ανεπιφύλακτα σε
όλους.
Ατμοσφαιρικό, εντυπωσιακό και τρομαχτικό, το Rise of the Planet of the
Apes είναι το πιο πρόσφατο δείγμα της επικής ιστορίας των Πιθήκων. Το
έπος του »Πλανήτη», μετά από μια πορεία τεσσάρων δεκαετιών, βρίσκει άξιο
διάδοχο και συνεχίζει να υφαίνει το μύθο του. Κάπου εδώ θα κλείσω, (έχω
χορτάσει πιθίκια για τα επόμενα 50 χρόνια) και ελπίζω να σας φάνηκε
χρήσιμο το αφιέρωμά μου. Η θέαση των ταινιών ήταν ένας διασκεδαστικός
μαραθώνιος επιστημονικής φαντασίας, που είχε μερικά πολύ καλά και μερικά
πολύ κακά κομμάτια, αλλά κατάφερε τελικά να μου αφήσει το σημάδι του.
Σε όσους αποφασίσουν να παρακολουθήσουν έστω και ένα από τα φιλμ μου
περιέγραψα, εύχομαι καλό ταξίδι, και καλή διασκέδαση!
