H ταινία αυτή είναι προτεινομένη και συνιστώμενη για να την δείτε όλoι.
Υπόθεση:
Η 13χρονη Λίλη προσπαθεί να σώσει τον σκύλο της, Χάγκεν. Απογοητευμένη, τα βάζει με τον πατέρα της για την «εξαφάνιση» του φίλου της. Η Λίλη ξεκινάει να βρει τον σκύλο της και να τον σώσει. Ο Χάγκεν από τη μεριά του επίσης προσπαθεί να επιστρέψει στη φίλη του. Παλεύοντας να επιβιώσει σε έναν κόσμο γεμάτο κακοτοπιές, ο Χάγκεν σύντομα συνειδητοποιεί πως λίγοι είναι αυτοί που αγαπούν έναν σκύλο. Μάλιστα όταν πιάνεται στα δίχτυα του μπόγια, και το μέλλον του δεν μοιάζει και τόσο ευοίωνο, αυτός και οι υπόλοιποι σκύλοι που έχουν κατακλύσει την πόλη, θα εξεγερθούν εναντίον της ανθρωπότητας. Και μόνο η Λίλη, ίσως, είναι αυτή που μπορεί να αποτρέψει τη «μάχη» ανάμεσα στον άνθρωπο και τον σκύλο.
Αφιερωμένη στο μεγάλο Ούγγρο σκηνοθέτη Μίκλος Γιάντσο, ο οποίος πέθανε πρόσφατα (ίσως και εμπνευσμένο από την ισχυρή πολιτικό-κοινωνική του φιλμογραφία) η τελευταία δουλειά του εμπνευσμένου κινηματογραφιστή ρίχνει μια ιδιόμορφη ματιά πάνω στην αλληγορία της διάκρισης, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, έχοντας όμως ως φιλμικό αντικείμενο σύγκρουσης, όχι μια άλλη φυλή ή ιδεολογία, άλλα ένα άλλο είδος. Ποτέ άλλοτε η ναζιστική πινακίδα “απαγορεύονται οι Εβραίοι, οι μαύροι και οι σκύλοι” δεν έβρισκε τόσο άμεσο στόχο, δεν ακουγόταν τόσο ειρωνικά αληθινή.
Μέσα από καθάρια, στιλπνή εικονογράφηση ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τους ημίαιμους (κοινώς “μπάσταρδους”) σκύλους ως τους αποδιοπομπαίους τράγους όλων των προβλημάτων της χώρας. Η κάμερα χαμηλώνει, φτάνει στο επίπεδο των αξιαγάπητων, μελαγχολικών, μπορεί και περισσότερο όλων ανθρώπινων ματιών του Χάγκεν, ενός μεγαλόσωμου κανελί σκύλου, ο οποίος αφού εγκαταλείπεται βάναυσα από τον πάτερα της μικρής ιδιοκτήτριας και μοναδικής φίλης του Λίλι (εξαιρετική η μικρή Zsófia Psotta) προσπαθεί να επιβιώσει στην αφιλόξενη μεγάλη πόλη μπλέκοντας σε παράνομες αιμοσταγείς μάχες με άλλα άτυχα μη καθαρόαιμα τετράποδα, καταλήγοντας στα κελιά του τοπικού κυνοτροφείου που μοιάζουν ανατριχιαστικά με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί λοιπόν το σκυλί με τα θλιμμένα, γέματα απορία μάτι σπάει. Μεταμορφώνεται, ίσως γιατί οδηγήθηκε εκεί, ίσως πάλι γιατί απλά αυτός ο σιωπηλός παρατηρητής της καθημερινότητας βιας και αδικίας, δεν αντέχει άλλο. Η ταινία στο τρίτο μέρος της μεταλλάσσεται οδηγώντας σε ένα κρεσέντο, όμοιο με το βασικό μουσικό θέμα (προκαλεί δέος η Ουγγρική ραψωδία του Φραντς Λιστ), στο οποίο όλες οι δομές και τα πλαίσια καταρρέουν, οι αδικημένοι επαναστατούν και οι σκηνές αποκάλυψης διαδέχονται η μια την άλλη ως το λυτρωτικό φινάλε.
Έχοντας πραγματικό πρωταγωνιστή τον αξιαγάπητο Χάγκεν (στη πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκαν δυο όμοιοι σκύλοι για τις ανάγκες των γυρισμάτων) η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο του τμήματος “ένα κάποιο βλέμμα” στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών.
[exostispress.gr]
TRAILER;
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
[
LINK]
Related Posts
