Το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» είναι μια ταινία - ορόσημο για την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Βασισμένο στη νουβέλα του Αρθουρ Σ. Κλαρκ The Sentinel (1951) και γυρισμένο κάτω από απόλυτη μυστικότητα, το αριστούργημα του Κιούμπρικ (το σενάριο σε συνεργασία με τον Κλαρκ) προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 1968. Αν και αρχικά η απήχηση της ταινίας ήταν μικρή, με την πάροδο του χρόνου το φιλμ αναγνωρίστηκε σαν μια από τις κορυφαίες ταινίες.
Η υπόθεση του φιλμ είναι μάλλον αρχέτυπη: Ενας μυστηριώδης μονόλιθος ο οποίος εκπέμπει κάποιου είδους σήμα προς τον πλανήτη Δία εντοπίζεται στην Σελήνη. Αυτό γίνεται θέμα Εθνικής Ασφάλειας στη Γη και αμέσως μια αποστολή οργανώνεται για την Σελήνη...
Αρχηγός της ομάδας, που συγκροτείται, είναι ο Ντέιβ, καθοδηγούμενος από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή τεχνητής νοημοσύνης, τον ΧΑΛ. Όμως ο ΧΑΛ, που ρυθμίζει τις λειτουργίες του σκάφους, θα παρουσιάσει ξαφνικά παράξενες διαταραχές και θα στραφεί ενάντια στους ίδιους τους κοσμοναύτες.
Εν μέσω της κούρσας των δύο υπερδυνάμεων για την «κατάκτηση» της σελήνης και με έντονο το ενδιαφέρον του κόσμου για ταινίες επιστημονικής φαντασίας, το
2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος αποδείχτηκε κάτι πέρα από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο σκηνοθέτης στην ουσία έκανε μια δήλωση φιλοσοφική /υπαρξιακή, αξιοποιώντας τον κινηματογράφο όχι σαν απλό μέσο, αλλά σαν: μια μορφή τέχνης. Χρησιμοποίησε τα εργαλεία της τέχνης (το μοντάζ, τον ήχο, τα σκηνικά κ.ο.κ.) και παρήγαγε νόημα πέρα από το οπτικό πεδίο. Δεν πρόκειται για μια διαστημική περιπέτεια στο ύφος του «
Ο Πόλεμος των Άστρων» ή άλλων παρόμοιων. Η ταινία δεν έχει σταρ - πρωταγωνιστές, και εξελίσσεται με αργό ρυθμό. Η αισθητική αξία των κάδρων, η απόλυτη σιωπή του διαστημικού περιβάλλοντος αλλά και η ηχητική επένδυση του φιλμ, βοηθούν τον θεατή να σκεφτεί πάνω στο νόημα των εικόνων, των ήχων και της σιωπής. Το
2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος είναι ένας διάλογος μεταξύ της ταινίας και των θεατών της για το νόημα της ζωής...
Ωστόσο, το γεγονός ότι η ταινία δεν αναπαράγει τα στερεότυπα ούτε του είδους, ούτε του κινηματογράφου γενικότερα, δεν σημαίνει ότι είναι και ακατανόητη. Απλά, απαιτεί από τον θεατή να την παρακολουθεί με την σκέψη του σε εγρήγορση, και, μετά την προβολή της, να συνεχίσει νοερά την Οδύσσεια, χωρίς να ελπίζει υποχρεωτικά σε μια Ιθάκη.
Το φανταστικό, εντυπωσιακό και βραβευμένο αριστούργημα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, περιγράφει την σχέση ανθρώπου και μηχανής με ένα πρωτόγνωρο κινηματογραφικό συνδυασμό ήχου και εικόνας. Μία ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, που ήταν υποψήφια για τέσσερα βραβεία Όσκαρ αλλά τελικά κέρδισε μόνο αυτό των οπτικών εφέ (Στάνλεϊ Κιούμπρικ). Οι κριτικοί όμως την κατατάσσουν στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Πρόκειται για μία «οπτική πανδαισία», που εκτός των άλλων, κατάφερε να βάλει στο τοπ-100 του αμερικάνικου τσαρτ την υπέροχη μουσική του Στράους.
Η ταινία - ορόσημο για την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου είναι βασισμένη στη νουβέλα του Άρθουρ Σ. Κλαρκ «The Sentinel».
TRAILER:
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
Link 1
http://streamcloud.eu/zup3p44l4ubw/222392767.mp4.html
Link 2
http://streamcloud.eu/edc1jrgr9jen/222392767.mp4.html
