Ένας αστεροειδής πλησιάζει στη γη, και η τελευταία προσπάθεια διάσωσης του κόσμου έχει αποτύχει. Ο γάμος του 40χρονου ασφαλιστή, Ντοτζ έχει επίσης αποτύχει. Η είδηση ότι ο κόσμος θα τελειώσει σε 21 ημέρες, κάνει τη γυναίκα του να τον αφήσει χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο Ντοτζ είναι ένας άντρας, που έζησε τη ζωή του ακολουθώντας πάντα νόμους και κανόνες, ενώ η γειτόνισσα του, η Πέννυ είναι μια εξωστρεφής γυναίκα που έζησε με ακριβώς τον αντίθετο τρόπο. Από δύο τελείως διαφορετικές οπτικές, επιλέγουν και οι δύο να αντιμετωπίσουν το επικείμενο τέλος του κόσμου.
Ο Ντοτζ αρνείται να ακολουθήσει τους φίλους του στην πλήρως απερίσκεπτη συμπεριφορά τους, ενώ η Πένυ συγκεντρώνεται στα θέματα της σχέσης της με ένα πλήρως εγωκεντρικό μουσικό. Οι δύο αταίριαστοι αυτοί χαρακτήρες, γνωρίζονται μετά από ένα δύσκολο βράδυ που περνάει η Πέννυ, και τρυπώνει στο σπίτι του Ντοτζ. Λίγες μέρες αργότερα, του δίνει ένα γράμμα που είχε εκείνη, το οποίο αν το είχε δώσει εγκαίρως θα είχε αλλάξει τη ζωή ολόκληρη του Ντοτζ. Είναι από την αγάπη της ζωής του, την Ολίβια. Ο Ντοτζ ξεκινά μια αναζήτηση για τη χαμένη του αγάπη, και θα πάρει και την Πένυ, δίνοντας της την υπόσχεση ότι θα τη βοηθήσει να βρει την οικογένεια της. Συμφωνεί, και ξεκινούν.
Ρομαντισμός και σάτιρα συνδυάζονται σε ένα σαρκαστικά ανάλαφρο road movie, το οποίο κερδίζει από τις γλυκόπικρα κωμικές βολές του, προδίδεται όμως από τους εύκολους δραματικούς τόνους που υιοθετεί στο φινάλε.
Όλοι μας έχουμε φανταστεί κάποια στιγμή το τέλος του κόσμου, με πλημμύρες, σεισμούς, πυρκαγιές, πανδημίες και αστεροειδής που κατευθύνονται στη γη και καταστρέφονται λίγα λεπτά πριν την πρόσκρουση. Η Λόριν Σκαφάρια ωστόσο δε το βλέπει έτσι.
Καθώς έγραφε το σενάριο, η Σκαφάρια είχε κατά νου πιο απλούς ανθρώπους, και πως θα αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους, όσο πλησίαζε το τέλος.
Η ίδια θυμάται: «Είχα μια μικρή εμμονή με την ιδέα «το τέλος πλησιάζει», και μια μεγαλύτερη με την αγάπη. Για μένα υπήρξε μια ευχάριστη πρόκληση να ανακαλύψω τι θα γινόταν όταν δύο κόσμοι θα συγκρούονταν, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
«Σκέφτηκα ότι θα κρατήσω το σενάριο από μια πολύ ανθρώπινη ματιά, και θα διηγηθώ μια ιστορία σχέσεων, τι θα έκαναν απλοί άνθρωποι, και πως θα επηρεαζόντουσαν οι σχέσεις μεταξύ τους».
«Προσπαθούσα να μην κάνω ένα ‘road movie.’ Καθώς το έγραφα, ενέδωσα κάπως στην ιδέα, ωστόσο προσπαθούσα να βρω τρόπους να ανασταλεί το ταξίδι τους.»
Είχαν γραφτεί κάποια προσχέδια της ταινίας, όταν αρρώστησε ο πατέρας της κι αποσύρθηκε για έξι μήνες. Όταν επέστρεψε άρχισε να ξαναγράφει το σενάριο, επηρεασμένη από τα γεγονότα, και επικεντρώνοντας στο χρόνο, το να τον έχεις, και να τον χάνεις.
Η ίδια δήλωσε «υπάρχουν πολλά σ’αυτή την ιστορία που αφορούν εμένα, είμαι ο τύπος της Πένυ, αλλά έχω και πολύ Ντοτζ μέσα μου!»
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ: [
link]
Related Posts
