Βασισμένη στην πετυχημένη σειρά comics του Robert Kirkman, το "The Walking Dead" είναι μια αμερικάνικη δραματική σειρά περιπέτειας σε ένα μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που έχει προσβληθεί από ένα θανατηφόρο ιό. Η σειρά εξετάζει και αποκαλύπτει τις προκλήσεις σε ένα κόσμο που κατακλύζεται από ζόμπι, τα οποία προκαλούν δυσκολίες στους επιζώντες και θέτουν πολλά ερωτήματα αναφορικά με τις ανθρώπινες αξίες.
Η σειρά ακολουθεί μια ομάδα ανθρώπων που θα σχηματιστεί μετά απο μια Zombie Apocalipse που θα αρχίσει στην Αμερική και θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων είναι νεκρό ενώ οι ελάχιστοι που επιζούν, κινούνται συνεχώς αποφεύγοντας τα κοπάδια των "walkers" όπως τους ονομάζουν.
Πρωταγωνιστής ο Rick (Andrew Lincoln, Made in Dagenham) ο οποίος ξυπνά από κώμα στο νοσοκομείο, σε ένα κόσμο που ο θάνατος κυριαρχεί.
Ό,τι ήξερε έχει χαθεί, οι φίλοι, η γυναίκα του και ο γιος του.
Η αναζήτηση του θα τον οδηγήσει στη Ατλάντα, όπου θα σχηματίσει την ομάδα του. Οι αγωνιώδεις προσπάθειες να κρατηθούν ζωντανοί και συγχρόνως να κρατήσουν την ανθρωπιά τους είναι το ουσιαστικό κέντρο του Walking Dead. Οι σχέσεις μεταξύ συζύγων γονιών και παιδιών, συντρόφων αλλά και άσχετων που θα συναντηθούν στους δρόμους αυτού του νέου, χωρίς ηθική κόσμου, αναλύονται με πολύ προσοχή σε αυτή τη σειρά που πολλές φορές αναλώνονται σε αυτό ξεχνώντας οτι αυτή είναι μια post-apocalyptic σειρά τρόμου και δράσης.
Ο πρώτος κύκλος του "The Walking Dead," περιλαμβάνει 6 ωριαία επεισόδια, και αφηγείται την ιστορία των ανθρώπων που επιβιώνουν στη Γη μετά την αποκάλυψη των ζόμπι (the walkers). Παρακολουθεί τον επιζώντα αστυνομικό Rick Grimes – Andrew Lincoln (Love Actually), κατά τη διάρκεια της αναζήτησης της συζύγου του Lori – Sarah Wayne Callies (Prison Break), του γιου του και ενός ασφαλούς τόπου διαμονής.
Αλήθεια πόσες σειρές έχετε δει να ξεκινούν με τη δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού που κρατά ένα αρκουδάκι; Εντάξει, μιλάμε για ζομποκοριτσάκι βέβαια, αλλά και πάλι... Και το καλό είναι πως αυτή η σκηνή δεν υπήρχε απλά για να μας σοκάρει, αλλά για να καταστήσει σαφές πως η σειρά Walking Dead θα είναι πιστή στο πνεύμα του ομότιτλου κόμικ.
Το The Walking Dead είναι μια ακριβή, προσεγμένη παραγωγή κι αυτό φαίνεται σε κάθε του πλάνο.Με ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο και πρωτοκλασάτα ειδικά εφέ, θα ενθουσιάσει τους μη μυημένους στη zombie μυθολογία και απλά θα ικανοποιήσει τους φανατικούς των ταινιών με νεκροζώντανους. Χωρίς να πρωτοτυπεί ιδιαίτερα σε θέματα έμπνευσης, ξαναζεσταίνει στην ουσία ότι έχουμε παρακολουθήσει όλες αυτές τις δεκαετίες και συγκεντρώνει με ιδιαίτερα ελκυστικό τρόπο όλα τα στοιχεία που έκαναν τα zombie movies αγαπητά στο κοινό. Πολλές σκηνές είναι ευθεία αναφορά στο σύμπαν του Romero και σίγουρα οι παλιότεροι αποκλείεται να μην προσέξετε την σεκάνς των εγκλωβισμένων στο πολυκατάστημα - πιστή αντιγραφή της αντίστοιχης στο θρυλικό Dawn Of The Dead.
Όπως και να το δει κανείς όμως, το θέμα του υπερκαταναλωτισμού είναι ένα διαχρονικό ζήτημα που αξίζει να καυτηριάζεται με κάθε τρόπο και ειδικά μέσα από τον κινηματογράφο και την μυθοπλασία γενικότερα. Η σειρά του AMC όμως δεν δανείζεται στοιχεία μόνο από τις κλασικές ζομπo-ταινίες αλλά και από παλιότερες επιτυχημένες τηλεοπτικές επιτυχίες.
Δεν νομίζω να είμαι ο μόνος στον οποίο οι σκηνές στον καταυλισμό, μαζί με τα απαραίτητα ηθικά διλλήματα, το αμφιλεγόμενο ερωτικό τρίγωνο, τις αψιμαχίες και την ανάγκη για επιβίωση, θύμισαν έντονα Lost… Πολλές στιγμές μάλιστα είχα την έντονη αίσθηση πως παρακολουθώ μια έβδομη σεζόν Lost με zombies! Για τους fans της σειράς, αυτό δεν το λες και ιδιαίτερα κακό…
Τώρα, από τρομαχτικές σκηνές και αίμα τα πράγματα είναι αρκετά ικανοποιητικά, αν αναλογιστούμε κιόλας ότι πρόκειται για τηλεοπτικό προϊόν, με τους ζωντανούς νεκρούς να κλέβουν την παράσταση με το ανατριχιαστικό παρουσιαστικό τους, αλλά δυστυχώς όχι τόσο με τη δράση τους.
Ερμηνευτικά οι ηθοποιοί πείθουν και το προσπαθούν όσο μπορούν, ειδικά όσον αφορά τις δραματικές σκηνές και γενικά όποτε εισέρχεται στο προσκήνιο ο συναισθηματικός παράγοντας.
Προσωπική αδυναμία ο δαιμόνιος κινέζος Glenn (Steven Yeun) ή αλλιώς η ευχάριστη νότα του show και η τελικά όχι και τόσο πιστή γυναίκα του αστυνομικού, Lori – αυτό λόγω Prison Brake.
Α! Ναι! Μη ξεχάσω... και η ακρωτηριασμένη γριά-ζόμπι που μετά από αρκετό σύρσιμο, λυτρώνεται εντυπωσιακά από τη σφαίρα του όπλου του πρωταγωνιστή.
Σκηνοθετικά άρτιο, με τη χαρακτηριστική σφραγίδα του Darabont να πλανάται στον αέρα, εντυπωσιάζει το μάτι τόσο με τα ερειπωμένα αμερικανικά τοπία όσο και με τα πλάνα της μαζικής συγκέντρωσης των περιπατητών, μια αντίθεση που μοιάζει με ζωντανό εφιάλτη αλλά ταυτόχρονα κάνει πιο ενδιαφέρουσα κι εθιστική τη θέαση του.Συνοψίζοντας, το Walking Dead είναι μια σειρά που αξίζει να βάλετε στα must see. Δεν απευθύνεται μόνο στους horror fans και παρά τα μελανά της σημεία (λέγε με και déjà vu) και τους σποραδικούς σεναριακούς πλατειασμούς της, θα σας προσφέρει συγκινήσεις και αγωνία που δε θα σας δώσουν δέκα φετινές ταινίες τρόμου μαζί.
Όσοι λοιπόν δεν έχετε εισέλθει ακόμα στον τηλεοπτικό εφιάλτη του Kirkman και του Darabont, κάντε το χωρίς δεύτερη σκέψη.
Παρά την λάθος οργάνωση και την επιλογή να τραβάνε όσο μπορούν κάποια stories, το Walking Dead ξεχωρίζει και κρατάει ψηλά το επίπεδο, γιατί όταν δείχνει δράση, δείχνει δράση. Όταν λέει να δείξει αναπάντεχο θάνατο, ούτε καν ο ηθοποιός δεν το περιμένει.
Η ευκολία που έχουν να σκοτώνουν βασικούς συντελεστές, είναι αξιοσημείωτη και η αλλαγή στη δυναμική μεταξύ των χαρακτήρων που δημιουργεί αυτή η κατάσταση είναι αυτό που κρατάει το ενδιαφέρον σε καλό σημείο.
