Σε ένα κακόφημο οικοδομικό τετράγωνο του Νότιου Λονδίνου, η συμμορία των σκληρών παιδιών της γειτονιάς ληστεύει τη Σαμ καθώς αυτή γυρίζει σπίτι της. Ξαφνικά, ένα μικρό εξωγήινο πλάσμα πέφτει από τον ουρανό, επιτίθεται στο μπουλούκι και η Σαμ το βάζει στα πόδια. Καθώς η αστυνομία κυνηγά τους πιτσιρικάδες, ένα δεύτερο κύμα εξωγήινων κάνει την εμφάνισή του, αλλά αυτή τη φορά, η συμμορία αποφασίζει να απαντήσει. Αρπάζουν όπλα, καβαλάνε ποδήλατα και ετοιμάζονται να υπερασπιστούν το έδαφός τους. Η κινηματογραφική παράδοση των «Goonies» και των «Gremlins» εμπλουτίζεται με ασταμάτητη δράση, σασπένς που κόβει την ανάσα και σκηνές ασυγκράτητου γέλιου στο ώριμο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζο Κόρνις. Το μεταμοντέρνο sci-fi θρίλερ που έρχεται από τη Βρετανία και κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο μεταμεσονύκτιο τμήμα του Φεστιβάλ SXSW.
Διάρκεια: 88'
Σκηνοθεσία: Joe Cornish
Σενάριο: Joe Cornish
Ηθοποιοί: John Boyega, Jodie Whittaker, Alex Esmail
TRAILER:
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
[LINK-1]
[LINK-2]
[
LINK-3]
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Το Attack the Block ήταν το outsider στην υπερπλήρη σεζόν από ταινίες εισβολής εξωγήινων αυτό το καλοκαίρι και φυσικά δεν συναγωνίστηκε ιδιαίτερα στο αμερικάνικο box office.
Αρχικά είχαμε παιδιά που τα κατάφεραν περίφημα ενάντια σε μεγάλα κακά aliens στο Super 8.
Αργότερα ήρθαν καουμπόυδες που έπιαναν με το λάσο τους ιπτάμενους σιδερένιους εξωγήινους στο Cowboys & Aliens.
Και πίσω από όλα αυτά έρχεται το Attack the Block του Joe Cornish.
Χωρίς κανένα γνωστό όνομα στα credits (πέρα από τον Nick Frost του Paul σε ένα μικρό ρόλο), γυρισμένο με ένα πολύ μικρό budget και με κύριους ήρωες μια ανήλικη συμμορία παιδιών που μιλούν μια βαριά Βρετανική γλώσσα που, είμαι σίγουρος ότι θα χρειαστούν λεξικό ακόμα και οι αγγλόφωνοι Αμερικανοί.
Το αποτέλεσμα;
Μακάρι όλες οι alien invasion ταινίες να ήταν τόσο διασκεδαστικές όσο το Attack the Block!
Μια συμμορία ανηλίκων Βρετανών γίνονται μάρτυρες της πτώσης ενός εξωγήινου πλάσματος στην οροφή ενός αυτοκινήτου, τη στιγμή που οι ίδιοι ληστεύουν μια κοπέλα (Jodie Whitaker, One Day).
Τα παιδιά κυνηγούν και σκοτώνουν το πλάσμα χωρίς ιδιαίτερο λόγο και το περιφέρουν στη γειτονιά για να τους δουν όλοι, μέχρι που το κρύβουν σε ένα δωμάτιο...γεμάτο μαριχουάνα ("...the safest room in the block").
Αργότερα όμως, πολλά τέτοια πλάσματα θα πέσουν από τον ουρανό και είναι 3 φορές μεγαλύτερα και 3 φορές πιο θανατηφόρα.
Για κάποιο λόγο μάλιστα, φαίνονται να έλκονται από το block (οικοδομικό τετράγωνο αν και στη ταινία η λέξη block αναφέρεται ειδικότερα στην πολυκατοικία) που μένουν τα παιδιά.
Όσο ανεβαίνει ο αριθμός των θυμάτων, τα παιδιά παίρνουν ότι 'όπλα' μπορούν να βρουν από τα σπίτια τους και προσπαθούν να σώσουν τους εαυτούς τους...
αλλά και το block.
Ο Cornish θέτει έναν απίστευτα γενναίο στόχο για τον εαυτό του:
Από την αρχή κάνει τους ήρωες του αντιπαθητικούς με την ελπίδα η ιστορία και οι προσωπικότητες τους να κερδίσουν τους θεατές μέχρι το τέλος.
Αυτές οι προσωπικότητες/χαρακτήρες χτίζονται χέρι χέρι με την πλοκή (μια μόνο ματιά στα διαμερίσματα των παιδιών (όταν αυτά τρέχουν να αρπάξουν οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο) λέει περισσότερα ακόμα κι από έναν μεγάλο μονόλογο).
Αρχηγός τους είναι ο Moses (John Boyega), ένας σιωπηλός cool 15χρονος τύπος που μεγαλοφέρνει, ο ιδανικός καθοδηγητής της συμμορίας.
Ο Brewis (Luke Treadaway) είναι ο σπαθάτος με τη delivery βέσπα (απίστευτη σκηνή αλά Kill Bill (
δείτε εδώ την συλλογή ταινιών Kill Bill) με το σπαθί, την κουκούλα και την εφόρμηση στα alien ...με το delivery μηχανάκι!).
Αλλά η μορφή είναι ο Pest (Alex Esmail).
Όταν σας λέω μορφή, το εννοώ.
Είναι ο κλασικός μαστουράκος με τις cool ατάκες και το ύφος 'δεν καταλαβαίνω τίποτα αλλά δε με νοιάζει κιόλας' που θα σας κάνει να θέλετε να τον γράψετε σε video.
Highlight όταν θέλει να κάνει καμάκι στη κοπέλα - που τον περνάει καμιά 20ρια χρόνια και κάπου 50 πόντους:
-Έχεις φίλο;
-Ναι.
-Και πού είναι;
-Στη Νότια Αφρική.
-Για μαύρισμα;
-Bοηθάει τα παιδιά της Αφρικής.
-Γιατί δεν βοηθάει τα παιδιά της Αγγλίας;
Οι χαρακτήρες είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία του φιλμ, αλλά όχι μόνο.
Ένα καλό soundtrack είναι επίσης κρίσιμο συστατικό για τη δημιουργία μιας καλής κινηματογραφικής εμπειρίας, και στο Attack the Block η μουσική ταιριάζει τέλεια.
Οι Basement Jaxx μαζί με τον μουσικό Steven Price δημιούργησαν ένα καλό αποτέλεσμα με ίσα μέρη techno, hip-hop και funk, κάτι που ενισχύει την αίσθηση του 'underground MTV' κόσμου στον οποίο λαβαίνει χώρα το στόρι.
Ο ρυθμός είναι ικανοποιητικός, μετά το κάπως αργό ξεκίνημα.
Ένα μεγάλο μπράβο στον Cornish που έπραξε έξυπνα στην εμφάνιση της εισβολής και των alien, παρά το μικρό budget του.
Αντί να κάνει υπερβολές που δε θα μπορούσε να υποστηρίξει, φτιάχνει απλά μαλλιαρά κατάμαυρα ('...alien black') αρκουδο/σκυλιά χωρίς μάτια κι αυτιά, των οποίων το μόνο διακριτό χαρακτηριστικό είναι ένα στόμα με 4-5 σειρές από κοφτερά δόντια που φωσφορίζουν σαν neon φωτεινή επιγραφή.
Αυτό αρκεί για να κάνει τους εξωγήινους μυστήριους και απειλητικούς, χωρίς να χρειάζεται λεπτομερή (και ακριβά) CGI πλάσματα.
Δεν είναι τα καλύτερα alien που έχετε δει αλλά είναι αποτελεσματικά σε αυτό το επίπεδο.
Το Attack the Block θα σας προσφέρει συναρπαστικές στιγμές, διασκέδαση, λίγο τρόμο, πολύ χιούμορ και κάποιες στιγμές αδρεναλίνης.
Ξαναλέω:
Μακάρι όλες οι alien invasion ταινίες να ήταν τόσο διασκεδαστικές όσο το Attack the Block!
