Στο εγγύς μέλλον όσοι γεννιούνται έπειτα από παρέμβαση γενετιστών αποτελούν την ελίτ της κοινωνίας. Τα "παιδιά της αγάπης", όπως αποκαλούνται οι υπόλοιποι, ζουν στο περιθώριο. Από παραξενιά της τύχης, ένας νεαρός με προβλήματα υγείας παίρνει την ταυτότητα ενός σακατεμένου αθλητή και προσλαμβάνεται ως επιστήμονας στην εταιρεία Γκάτακα. Όμως, ο φόνος ενός καθηγητή θέτει σε κίνδυνο το μυστικό του.
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου οι γονείς θα μπορούσαν να επιλέξουν τα χαρακτηριστικά των παιδιών τους ή ακόμη τις σωματικές και πνευματικές τους ικανότητες με μία και μόνο απλή παρέμβαση στο DNA τους. Αυτόν το κόσμο μας παρουσιάζει η ταινία Gattaca που για πολλούς απεδείχθη προφητική μετά τα άλματα της επιστήμης στον τομέα της γενετικής τα τελευταία χρόνια. Σε έναν τέτοιο κόσμο οι “γενετικά τέλειοι” άνθρωποι κατέχουν όλες τις εξέχουσες θέσεις και έχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες, παραγκωνίζοντας τους “φυσιολογικούς” ανθρώπους που αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την περιθωριοποίηση και τον στιγματισμό από το υπόλοιπο κοινωνικό τους σύνολο.
Ένας από αυτούς είναι και ο Βίνσεντ, ο οποίος έχει σαν όνειρο να ταξιδέψει στο διάστημα. Για να πραγματοποιηθεί, όμως, αυτό θα πρέπει να γίνει μέλος της εταιρίας Gattaca, ενός οργανισμού που απαρτίζεται από τους “ξεχωριστούς” και “τέλειους” ανθρώπους και οργανώνει διαστημικές αποστολές. Ο Βίνσεντ, όμως, λόγω της μεγάλης του μυωπίας και ενός σοβαρού προβλήματος στη καρδιά του είναι αδύνατο να εισχωρήσει σε αυτόν τον οργανισμό. Τη λύση τότε προσφέρει ο Τζερόμ, ένα πρώην μέλος της “ανώτερης” τάξης ανθρώπων που είναι πλέον καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, ο οποίος δέχεται να αλλάξει ταυτότητα με τον Βίνσεντ προκειμένου να τον βοηθήσει. Έτσι με η βοήθεια του ο Βίνσεντ εισχωρεί στην εταιρία κερδίζοντας συνεχώς έδαφος, έως ότου ένας φόνος απειλεί να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα.
Ο Άντριου Νίκολ πραγματεύεται το θέμα με πολύ προσοχή και εμβαθύνει στην κοινωνική ανισότητα και στον ρατσισμό που αναπτύσσονται, ενώ παράλληλα συνδυάζει και το πνεύμα της ταινίας με τις φοβίες των σημερινών ανθρώπων μπροστά στις συνέπειες που μπορεί να φέρει η απερίσκεπτη παρέμβαση στους κανόνες της φύσης. Η ταινία κάνει επίσης και έναν υπαινιγμό στην εξέλιξη της τεχνολογίας και την επέμβαση της με σκοπό να απαλείψει κάθε ψεγάδι ή ελάττωμα κάνοντας το καθετί τέλειο, δημιουργώντας, όμως, ταυτόχρονα μια εικόνα, μια εντύπωση του απόκοσμου, του λιγότερου ανθρώπινου.
Σε αυτή την μελλοντική σύνθεση ο σκηνοθέτης δίνει και μια νότα του παρελθόντος. Έτσι έχουμε έντονη την παρουσία στην ταινία στοιχείων της δεκαετίας του 40, κυρίως στον ενδυματολογικό χώρό, αλλά επίσης και στην εξέλιξη της πλοκής που θυμίζει νουάρ. Η ταινία είναι αρκετά καλή από σκηνοθετικής απόψεως, υστερεί, όμως, στο σενάριο, όπου ξετυλίγει με εξυπνάδα, αλλά πολύ βιαστικά την πλοκή της. Αυτό το σφάλμα δεν μπορεί, δυστυχώς, να καλύψει ούτε η εξαιρετική ηθοποιία των νέων και ταλαντούχων πρωταγωνιστών, ούτε και ο σκηνικός διάκοσμος που στηρίζει μια μελλοντική πολιτεία η οποία δεν μοιάζει πέρα για πέρα μακρινή.
106 λεπτά
Σκηνοθέτης: Andrew Niccol
Συγγραφέας: Andrew Niccol
Παραγωγός: Danny DeVito | Georgia Kacandes | Joshua Levinson | Gail Lyon | Michael Shamberg | Stacey Sher
Ηθοποιοί: Ethan Hawke,Uma Thurman,Gore Vidal,Xander Berkeley, Jayne Brook, Elias Koteas
Μουσική: Michael Nyman
TRAILER:
Η ταινία δεν απέσπασε καλές κριτικές -σε ορισμένες μάλιστα χώρες κυκλοφόρησε απευθείας σε φορμά για οικιακή κατανάλωση. Ωστόσο η μέτρια πορεία της στα ταμεία δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόκειται για ένα συναρπαστικό φουτουριστικό φιλμ νουάρ, με ρετρό αισθητική, γοητευτικούς χαρακτήρες, υπέροχα πλάνα και όμορφες μουσικές από τον Μάικλ Νάιμαν ("Μαθήματα Πιάνου").
Η Ειδική Έκδοση προέρχεται από την κόπια που χρησιμοποιήθηκε για το αντίστοιχο Blu-ray. Τα πλάνα λάμπουν. Η διαύγεια βρίσκεται σε κορυφαία επίπεδα. Η ατμοσφαιρική φωτογραφία αποδίδεται αυτούσια και η εξακάναλη μπάντα δημιουργεί ένα ρεαλιστικό ηχητικό περιβάλλον. Τα έξτρα (χωρίς ελληνικά) περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, δυο ενότητες με παρασκήνιο από τα γυρίσματα και ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την αποκωδικοποίηση και τις επεμβάσεις στο DNA, με παρουσιαστή τον Γκορ Βιντάλ.
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
[LINK-1]
[
LINK-2]
ΚΡΙΤΙΚΗ - ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Να πιω στο ποτήρι κάθε σκηνή αυτής της απόλυτης ταινίας φαντασίας που ακούει στο όνομα Γκάταγκα. Γιατί η απόλυτη ταινία φαντασίας; Είναι το παρόν ηλίθιε!! Στηριζόμενη στα δεδομένα του σύγχρονου κόσμου φτιάχνει ένα μελλοντικό που δε μας φαίνεται ούτε ξένος ούτε μη οικείος αλλά σίγουρα άκρως εφιαλτικός. Τι έχουμε λοιπόν στον κόσμο που ζούμε;
Έχουμε κοινωνική και κάθε είδους ανισότητα όποιος γεννηθεί από πλούσιους γονείς έχει όλες τις πιθανότητες να πετύχει κάτι από φτωχούς δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Αλλά έχουμε και ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας. Που μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό; Μα φυσικά στον εφιαλτικό κόσμο του Γκάταγκα: Εκεί ο ρατσισμός έχει γίνει μια καθαρά επιστημονική υπόθεση. Αν γεννηθείς με φυσικό τρόπο και χωρίς ισχυρά γονίδια τότε απορρίπτεσαι από τα τεστ και δεν μπορείς να επιβιώσεις στην ελεύθερη αγορά των εταιριών όπως αν έχεις καλά γονίδια ενώ άμα έχεις πολύ καλά γονίδια μπορεί να προσληφθείς και στην αστυνομία και στο κέντρο της Γκάταγκα, εκεί που ελέγχονται οι πτήσεις προς διάστημα. Οι φτωχοί δε μπορούν πλέον ούτε να επαναστατήσουν ούτε να λουφάρουν ούτε και να ελπίζουν σε κάποια αλλαγή του συστήματος όπως έγινε με τη σκλαβιά των μαύρων παλιότερα γιατί τα δεδομένα μιλάνε από μόνα τους: έχουν χειρότερο DNA.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο όπου κάθε σκέψη για έρωτα και για αλλαγές είναι ανύπαρκτη ξεδιπλώνεται το μαγευτικό σενάριο του Άντριου Νικόλ και η ιστορία του Βίνσεντ Φρίμαν (Έθαν Χοκ ) που πάει κόντρα σε όλα. Γιατί από μικρός ο Φρίμαν( καθόλου τυχαία η επιλογή του ονόματος) ποτέ δεν αποδέχτηκε εντελώς την ανωτερότητα του γενετικά υπερέχοντος αδερφού του και ας έδειξαν οι εξετάσεις πως θα πεθάνει στα 32 και ας τον νικούσε συνέχεια. Αντίθετα ο Βίνσεντ ονειρευόταν ταξίδια στο διάστημα και άλλα τέτοια για αυτό και έστησε μια κομπίνα με έναν «τέλειο» αθλητή (Τζουντ Λο) που είχε μείνει όμως ανάπηρος και που του έδινε σταδιακά το DNA του για να μπει στο κέντρο εκτοξεύσεων κα μαζί να τα οικονομήσουν.
Όμως μια βδομάδα πριν τα όνειρα γίνουν πραγματικότητα ένας φόνος λαμβάνει χώρα ενώ ο Βίνσεντ καψουρεύεται και μια υπαλληλο της Γκάταγκα ( Ούμα Θέρμαν). Απο εκεί και πέρα η αγωνία χτυπάει κόκκινο οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη για να καταλήξει όλο αυτό σε ένα φινάλε-θρίαμβος της ανθρώπινης θέλησης, αφήνοντας όπως κάθε θρίλερ που σέβεται τον εαυτό του πολλά αναπάντητα ερωτηματικά έτσι για να χουμε να συζητάμε! Το σενάριο λοιπόν απ όπου ξεκινάνε όλα μαγευτικό χωρίς αμφιβολία, αλλά τίποτα απ όλα αυτά δε θα είχε συμβεί αν δεν είχαμε τις ωραίες ερμηνείες και την εντυπωσιακή σκηνοθεσία που επίσης ανέλαβε ο Άντριου Νικόλ και όπως το έθεσε ο ίδιος: Δεν είχαμε λεφτά για να χτίσουμε ένα καινούριο κόσμο και έτσι ξαναχτίσαμε ένα παλιό. Πόσο παλιό; Αρκετά αφού όλη η ταινία θυμίζει τα φιλμ νουάρ της δεκαετίας του 40 μέσα στην κλασσική ατμόσφαιρά εκείνης της εποχής, που τόσο εντυπωσιακά ανέδειξε ο αμερικανικός κινηματογράφος μέσα από τις ταινίες του Μπογκάρτ και άλλων.
Για αυτό και δε γίνεται ευτυχώς καμία παραχώρησης της ουσίας υπέρ της δράσης. Έτσι λοιπόν όλα προσεγμένα στην εντέλεια (ακόμα και το όνομα Gattaca προέρχεται από τη σύνθεση των τεσσάρων ουσιών του DNA), αλλά παρόλα αυτά η ταινία ήταν εισπρακτική αποτυχία. Κρίμα γιατί έτσι δεν έγιναν πολλές τέτοιες προσπάθειες στη συνέχεια, αλλά το Γκάταγκα είναι μια ταινία που μας κάνει σοφότερους ένας διανοητικός, καλλιτεχνικός και σκηνοθετικός θρίαμβος που παίρνει φυσικά 10/10.
Related Posts
