Δεν έχετε ξαναδεί τίποτα παρόμοιο με το "Sunshine", την εκπληκτική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας από τον ανατρεπτικό σκηνοθέτη Ντάνι Μπόιλ. Βρισκόμαστε στο έτος 2057. Ο Ήλιος πεθαίνει και μαζί του πεθαίνει και η ανθρώπινη ζωή. Μοναδική και τελευταία ελπίδα αποτελεί ένα πλήρωμα οκτώ ανδρών και γυναικών. Η ομάδα ταξιδεύει στον ήλιο έχοντας μαζί της ένα μηχάνημα που θα εμφυσήσει και πάλι ζωή στον εξασθενημένο αστέρα. Στα βάθη του διαστήματος και χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας με τη Γη, με την αποστολή να εξελίσσεται, οι ήρωες θα πρέπει να παλέψουν όχι μόνο για τη ζωή τους, αλλά και για το μέλλον της Γης.
Με απρόβλεπτες ανατροπές και ένα εκρηκτικό εναλλακτικό φινάλε, το "Sunshine" αποτελεί μισ εξωπραγματική κινηματογραφική εμπειρία που θα σας ταξιδέψει με ταχύτητα φωτός!
Ατμοσφαιρικό και μετριοπαθές δείγμα επιστημονικής φαντασίας χωρίς καμία διάθεση εντυπωσιασμού. Ωστόσο το κέντρο βάρους της ταινίας είναι λάθος τοποθετημένο, καθώς δεν εμβαθύνει στην αρχική του παραδοχή ότι «το Κακό είμαστε εμείς».
Διάρκεια: 107'
Κατηγορία: Επιστημονική Φαντασία, Θρίλερ, Περιπέτεια
TRAILER:
>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ:
[LINK-1]
[LINK-2]
[
LINK-3]
ΚΡΙΤΙΚΗ - ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Turn On The Lights - Ο ήλιος, το κέντρο του πλανητικού μας συστήματος, αργοσβήνει και μαζί του παρασύρει οποιαδήποτε μορφή ζωής. Τελευταία ελπίδα αναζωογόνησης του, η αποστολή του διαστημοπλοίου Ίκαρος ΙΙ, που συνοδεύει μια συσκευή που θα τον θέσει και πάλι σε λειτουργία, λίγο πριν παγώσει ολοκληρωτικά η επιφάνεια της γης. Στο απομακρυσμένο διάστημα και δίχως καμία πλέον δυνατότητα επικοινωνίας με το κέντρο ελέγχου, οι οκτώ αστροναύτες, θα εντοπίσουν σήμα από την πρώτη αποτυχημένη αποστολή, γεγονός που θα τους θέσει το δίλημμα, για το αν πρέπει να φτάσουν στον ήλιο ολοκληρώνοντας το καθήκον τους ή να προσεγγίσουν τους εδώ και επτά χρόνια χαμένους συντρόφους τους.
Εναλλακτικό το ύφος - Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, πως η διαδρομή του φιλμικού σκάφους με τον τίτλο Sunshine, μπορεί να ξεφύγει από τις γνώριμες προκαθορισμένες τροχιές που έχουν χαράξει εφάμιλλες παραγωγές του τύπου Armageddon, Deep Impact και Mission To Mars. Καθαρόαιμες δηλαδή περιπέτειες καταστροφής, με αγωνιώδη πλάνα ηρωισμών και αυτοθυσίας, πάνω στην επιφάνεια άγνωστων πλανητών, που απειλούν την ακεραιότητα του κόσμου μας, όπως ακριβώς τον ξέρουμε. Το Sunshine, εκτός του ότι πηγαίνει την κατάσταση ένα βήμα παρακάτω ασχολούμενο με το σημείο αναφοράς της ύπαρξης της γης, τον ζωοδότη ήλιο, αποξαρχής δείχνει να αποστασιοποιείται από την αποκαλούμενη επιστημονική φαντασία που συνδυάζεται με το σασπένς που κρύβει το σκοτάδι της αβύσσου. Δεν υπάρχουν μελοδραματικές εισαγωγές, δεν υπάρχουν φανφαρόνικες προετοιμασίες, το θέμα σκάει άμεσα, μέσα από τις δύο, τρεις εισαγωγικές κουβέντες του κατά συνθήκη αφηγητή.
Βόμβα ποζιτρονίου - Όπως δεν ακολουθείται επίσης, η μέχρι τώρα πεπατημένη της οργάνωσης ενός πληρώματος, αποτελούμενου από έμπειρα στελέχη (της NASA κυρίως) αφού εδώ έχουμε μια ομάδα που την συνθέτουν (ευρασιάτες όλοι και πιθανόν εσκεμμένα όχι μαύροι και άραβες) επιστήμονες και όχι αστροναύτες, που ο καθένας στον κλάδο του, προσφέρει στον κοινό σκοπό: την προσέγγιση του φωτεινού άστρου. Σπινθήρας του σεναρίου του Alex Garland, είναι η ιδέα που ενοχλεί πολλούς, αλλά ελάχιστα τους φοβίζει, και αφορά στην πιθανότητα του σβησίματος του ήλιου κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα δισεκατομμύρια χρόνια. Τι θα συνέβαινε όμως αν μια τέτοια απειλή βίωναν οι σύγχρονες γενιές και πως θα μπορούσαν τα μέσα του πολιτισμού μας να αντιμετωπίσουν μια τέτοια υπόθεση καταστροφής? Πρακτικά ξεπερνάμε με ευκολία το πρόβλημα, αφού ο μηχανισμός που θα επαναφέρει τον ήλιο στην αρχική του κατάσταση, ουδέποτε αναλύεται τεχνικά, ουδέποτε εξηγείται η υπόσταση και η μορφή του, σαν να θέλει το φιλμ να μας πει πως δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός.
Kubrickίαση - Και πράγματι, ο δημιουργός του Danny Boyle, επανερχόμενος στην «ενεργό» δράση μετά το χλιαρό Millions, δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το αν και κατά πόσο οι στολές των αστροναυτών δείξουν άρτια προστατευτικές, το σκάφος ξεπεράσει σε υφή ακόμη και το Enterprise ή αν το διάστημα απεικονιστεί πιο ρεαλιστικά και από το Star Wars. Ουσιαστικά αποτίνοντας φόρο τιμής, στην σπουδαιότερη ταινία επιστημονικής φαντασίας της φιλμικής ιστορίας, την Οδύσσεια του Διαστήματος, επιχειρεί να αναπροσαρμόσει την θεωρία της σε μια πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή. Τα στοιχεία που δανείζεται από τον Kubrick δεν είναι λίγα. Η περισσότερο θεωρητική από πρακτική κατάρτιση του πληρώματος, το εν είδη HAL κομπιούτερ, με την γυναικεία όμως φωνή, τα λευκά μινιμαλιστικά σκηνικά και οι αναφορές στην θεϊκή υπόσταση, που έρχεται πολύ πιο κοντά στον νου του διαστημάνθρωπου την ώρα που γίνεται ένα με το κενό, είναι στοιχεία που πρωτοείδαμε στο 2001, αλλά έκτοτε εξαφανίστηκαν από τα κατοπινά σενάρια, που απέκτησαν πιο αγωνία, ρυθμό και ταχύτητα.
Αριθμητική πρόοδος ενδιαφέροντος - Το Sunshine, αν και ακριβή παραγωγή, δίχως την χρήση σούπερ εφέ, επικεντρώνεται στον εσωτερικό κόσμο εκείνων που από την μια μεριά κρατούν την τύχη της γης στα χέρια τους, από την άλλη βρίσκονται έρμαια σε μια κατάσταση, που μοιάζει μονόδρομος, παρόλες τις φοβίες που στοιχειώνουν τα όνειρα τους. Ο ήλιος είναι πολύ κοντά και ακόμη και μέσω της θυσίας, το φως του πρέπει να φτάσει και πάλι οπωσδήποτε στην γη. Το τέμπο που χρησιμοποιεί ο Boyle, διαφέρει από πράξη σε πράξη. Στην αρχική, που λειτουργεί με μπούσουλα το Alien του Scott, οι χαρακτήρες συστήνονται στον θεατή, καθήμενοι σαν οικογένεια γύρω από το τραπέζι της κουζίνας του σκάφους. Στην μεσαία, το φιλμ λαμβάνουν χώρα οι αναταραχές, εντός και εκτός του διαστημοπλοίου, που οδηγούν τα μέλη του σε προβληματισμούς και ρήξεις. Και στην τελική, που φαντάζει και η πιο ενδιαφέρουσα, κατόπιν της επαφής με τον Ίκαρο Ι – φάντασμα, επιχειρείται μια βουτιά στον διαλογισμό, σεναριακά με την παρουσία του παράξενου εισβολέα στο σκάφος και τεχνικά με την χρήση κινούμενης κάμερας, παράξενου μοντάζ και fuzzy λογικής.
Solarium - Τις ισορροπίες ανάμεσα στα μέλη του πληρώματος, παίζοντας το συναισθηματικό γεφυράκι, που όλοι στην διάρκεια του φιλμ λίγο πολύ διασχίζουν παίζει ο χαρακτήρας του Κάπα, ενός κατασταλαγμένου φυσικού, που γνωρίζει καλά την σημαντικότητα της αποστολής. Δεν είναι τυχαίο που τον ρόλο κρατά ο πιο γνώριμος του καστ, Cillian Murphy, που ήδη στην πατρίδα του την Βρετανία είναι αστέρι πρώτου μεγέθους. Παλαντζάρισμα που αφορά στην σωστή αντιμετώπιση διαφορετικών αντιδράσεων, από διαφορετικές υποστάσεις, όπως τις ορίζουν ο άτολμος κάπτεν Κανέντα (Hiroyuki Sanada), η μελαγχολική βιολόγος Κόρα (Michelle Yeoh), η ρομαντική πλοηγός Κάσι (Rose Byrne) και ο δυναμικός μηχανικός Μέις (ο πιο ταιριαστός όλων Chris Evans). Μια ομάδα που μέσα σε ένα έντεχνα δομημένο κλειστοφοβικό περιβάλλον, καλείται να αντιμετωπίσει το υπερφυσικό, για το ανθρώπινο καλό. Το ότι θα τα καταφέρει είναι σίγουρο, απλά υπήρχε και άλλος, πιο ευθυτενής και φιλοσοφικός τρόπος για να το επιτύχει. Απλά είναι λιγότερο εμπορικός και πιθανότατα η Fox να μην ήθελε να ρισκάρει ακόμη περισσότερο σε κάτι παλιομοδίτικο, που πιθανότατα θα είχε την κακή τύχη πχ του ριμέικ του Solaris...
Related Posts
